Rekonstrukcje nerwów obwodowych

Urazy nerwów obwodowych w zakresie ręki – to ciężkie urazy, które pomimo nawet najlepszego leczenia chirurgicznego zawsze pozostawiają ślad w postaci większego lub mniejszego ubytku czuciowo-ruchowego funkcji ręki. Najczęściej mamy do czynienia z uszkodzeniem nerwu pośrodkowego lub łokciowego w okolicy nadgarstka. Przy prostych ranach ciętych nerwy udaje się zazwyczaj zeszyć doraźnie w czasie zaopatrywania ran urazowych. Większy problem stwarzają ciężkie, wielotkankowe uszkodzenia ręki z ubytkiem długości nerwu. Przy ubytku powyżej 3 cm konieczny jest przeszczep nerwu. W miejscu uszkodzonych i niezaopatrzonych (lub zeszytych nieprawidłowo) nerwów tworzą się nerwiaki, które trzeba wyciąć i również uzupełnić ubytek przeszczepem „kablowym”. Do przeszczepów wykorzystuje się nerw łydkowy (przy większych uszkodzeniach) lub nerw międzykostny tylny (stosowany przy defekcie długości nerwów palcowych i na śródręczu).

Po zabiegu przeszczepu nerwu, jak również po pierwotnej rekonstrukcji bezpośredniej nerwu, niezwykle długi jest czas oczekiwania na poprawę unerwienia. Nerwy obwodowe regenerują bowiem po ok. 1 mm na dobę, więc czasem proces regeneracji do miejsca uszkodzenia trawa nawet dwa lata.
Przy trwałych, nieodwracalnych uszkodzeniach nerwów i postępujących niedowładach stosuje się transfery ścięgien. Zabieg taki stosujemy m. in. przy wysokim, nieodwracalnym uszkodzeniu nerwu promieniowego i opadaniu ręki (brak funkcji prostowników). Wykonuje się wówczas transfer (przeniesienie) niektórych ścięgien zginaczy (unerwionych przez nieuszkodzone nerwy pośrodkowy i łokciowy) na ścięgna prostowników.