Chirurgia Ręki

Przykurcz rozcięgna dłoniowego, zwany chorobą Dupuytrena, charakteryzuje się bliznowaceniem rozcięgna dłoniowego z następczym przykurczeniem zgięciowym palców.
Patologiczne zmiany w obrębie rozcięgna dłoniowego można podzielić na trzy fazy:

1. Faza proliferacji. W obrazie przeważają fibroblasty z dużą tendencją do rozplemu i form nietypowych. W okresie tym zdarzały się rozpoznania histopatologiczne mięsakowłókniaka.
2. Faza przerostu rozcięgna, zwana również stadium przykurczeń. W tym okresie powstają główne przykurczenia w stawach. W obrazie histopatologicznym przeważają fibrocyty.
3. Faza końcowa, czyli zbliznowacenia. Przykurcz jest utrwalony i nie wykazuje tendencji do progresji. Obraz histologiczny wykazuje zbite bezkomórkowe pasma włókniste o minimalnym unaczynieniu.

Proces bliznowaty w przebiegu przykurczu Dupuytrena obejmuje nie tylko rozcięgno dłoniowe, ale również wszystkie elementy łącznotkankowe. W związku z tym deformacje spowodowane przykurczeniem są zależne od umiejscowienia i rozległości procesu bliznowacenia.
W przypadku, gdy zajęte są głównie włókna podłużne rozcięgna – dominuje przykurcz zgięciowy palców; warstwa poprzeczna – zwężenie ręki; pasma pionowe – uwidaczniają się wyraźnie wciągnięcia skóry. Zajęcie więzadła poprzecznego powierzchownego i więzadeł „pływackich” uniemożliwia odwodzenie palców. Znajomość tych zależności ułatwia w znacznym stopniu postępowanie operacyjne.
Przyczyna choroby Dupuytrena nie jest do końca poznana. Przyjmuje się, że przyczyną mogą być:

• uwarunkowania genetyczne, które spotyka się nawet u 60% chorych z przykurczem,
• współistnienie przykurczu z chorobami nerwu łokciowego,
• schorzeniami w układzie nerwowym oraz zmianami chorobowymi w korzeniach nerwowych splotu ramiennego,
• powtarzające się urazy i przeciążenia tkanek miękkich, związane z pracą zawodową, które mogą powodować drobne, krwawe wylewy do rozcięgna i być początkiem procesu włóknienia.

Leczenie przykurczu Dupuytrena uwzględnia głównie zabieg operacyjny, który umożliwia powrót chorej dłoni do całkowitej sprawności lub przynajmniej zmniejszenie przykurczu. Jednak, dopóki nie dojdzie do powstania przykurczów i upośledzenia funkcji kończyny, wskazanie do operacji jest względne. Operacja polega na chirurgicznym wycięciu lub przecięciu przerośniętych pasm, które powodują przykurcze w palcach. Rana jest zaszywana i zabezpieczana opatrunkiem, a w razie potrzeby na rękę zakłada się szynę gipsową na czas gojenia.

Przykurcz Dupuytrena dotyka milionów ludzi na całym świecie. Obserwuje się częstsze występowanie choroby u osób powyżej 50 roku życia, zwykle płci męskiej. Przykurcz Dupuytrena dotyka zwłaszcza osoby pochodzące z północnej części Europy i występuje rodzinnie.