Rektoskopia

Badanie polega na wziernikowaniu kanału odbytu i odbytnicy. Do tego celu służy rektoskop – sztywny wziernik o długości 20-30 cm i średnicy 2 cm. Metoda ta umożliwia ocenę stanu morfologicznego błony śluzowej badanego odcinka jelita grubego, usuwanie polipów, ciał obcych i hamowanie krwawienia. Pozwala także na pobranie materiału do badania histopatologicznego i bakteriologicznego.

Podczas zabiegu pacjent przyjmuje pozycję kolankowo-łokciową z rozstawionymi kolanami. U osób ciężko chorych lub ze zmianami w układzie kostno-mieśniowym, gdy nie ma możliwości przyjęcia wyżej opisanej pozycji, badanie wykonuje się w ułożeniu lewobocznym Simsa (pacjent ma przykurczone uda, pośladki nieco wysunięte poza brzeg stołu, tułów nieco skręcony, tak, że brzuch jest zwrócony do stołu). Badanie rozpoczyna się obejrzeniem okolicy odbytu pacjenta i badaniem per rectum. Następnie badający wprowadza posmarowaną żelem znieczulającym końcówkę rektoskopu na głębokość ok. 5 cm bez kontroli wzrokowej wnętrza odbytnicy. Dopiero potem, po wyjęciu z rektoskopu obturatora (łagodnie zakończonej zatyczki), umożliwiającego swoim kształtem lekkie wprowadzenie przyrządu przez strefę zwieraczy odbytu, prowadzi dalsze obserwacje.

Możliwe powikłania po badaniu: niezmiernie rzadko może się zdarzyć przebicie ściany jelita, rzadko występuje niewielkie krwawienie, które zwykle ustępuje samoistnie.